o "zwykłej" przyjaźni

Czas leci szybko, za szybko. Zawsze jak ktoś u nas jest z Polski to czas przelatuje przez palce. Mam więcej czasu dla siebie i dla dzieci dla M też ale On dużo pracuje ostatnio więc nasze randkowanie nie jest tak częste jakbyśmy sobie tego życzyli.
Wiecie co? lubię sobie po prostu poleżeć i poczytać ale nade wszystko lubie kontakt z bliskimi mi osobami. Lubię jechać 45min autobusem do sąsiedniego miasta po to aby zjeść z przyjaciółką lunch, lubię spędzać czas w kuchni i piec aby drugą przyjaciółkę zaprosić do siebie na kawkę i ciacho domowej roboty. Albo rozmawiać z przyjaciółką z Bristolu codziennie rano:)wracając z przedszkola, ot taki nasz rytuał. Szkoda, że u Niej teraz nikogo nie ma bo mogłabym gadać z Nią godzinami dziennie i ciągle byłoby mi mało.
Znacie kogoś takiego z kim możecie gadać i gadać i kończąc rozmowę dalej czujecie niedosyt?niedysyt informacji? niedysyt słów?Ja znam :)
Pisząc maila do przyjaciółki która jest w Polsce też odczuwam taki niedosyt a piszemy ze sobą codziennie. Cieszę się, że mam takie osoby w swoim życiu które są tak blisko mnie. Które są częścią mojego życia, które czasem mimo, że daleko są tak bardzo blisko.
Cieszę się, że rozmawiam z rodzicami praktycznie godzinę codziennie i też ciągle mało.
Cieszę się, że przyjaciółka z Krakowa wzięła urlop specjalnie dla mnie aby pobyć ze mną jak będę w Polsce w grudniu.
Cieszę się, że ktoś się cieszy, że po prostu jestem:)
Każdy powinien mieć kogoś takiego bliskiego sercu i nie mówię tu o współmałżonku tylko o pokrewnej przyjacielskiej duszy.